Nasz region

          Ważnym elementem kultury kurpiowskiej jest strój regionalny, wykonany z samodziałów (wełna, len, czasem konopie).

          Ubiór kobiecy terenu Puszczy Zielonej był dosyć barwny i składał się z lnianej, białej koszuli haftowanej delikatnym wzorem geometrycznym, najczęściej w kolorze czerwonym, na mankietach, przyramkach i kołnierzyku, wełnianej kiecki-spódnicy, zwanej kitlem oraz wełnianego fartucha tzw. zapaski o wzorze złożonym z wąskich czerwonych, zielonych i żółtych pasków, z przewagą koloru czerwonego, Na białą koszulę zakładano satynowy  lub aksamitny gorset,      tzw. „stanik”. Na nogi zakładano czarne, skórzane trzewiki Dziewczęta splatały włosy w warkocze z mnóstwem wstążeczek. Na głowę wkładała młoda kurpianka wysokie, sztywne "czółko" z czarnego aksamitu, przybrane cekinami koralikami, zakończone pękiem wstążek. Starsze kobiety wiązały na głowie chustkę. Uzupełnieniem stroju kurpianek były jeszcze piękne bursztyny .

           Kurpie nosili białe sukienne spodnie, u dołu, okręcone rzemieniem, wchodzące  w  łapcie  (chodaki)  ze  skóry lub łyka lipowego ( tzw.„kurpsie”), lnianą białą koszulę z  czerwoną wstążką pod szyją ( tzw.„fafurek). Na to zakładano kamizelkę w kolorze czerwonym z czarnym oblamowaniem na brzegach (tzw. „wystką” ). W chłodne dni noszono sukmanę z ciemnoszarego sukna, z tyłu fałdowaną, przepasaną wełnianym pasem. Na głowę wkładano kapelusz lub czapkę z daszkiem wykonany z czarnego sukna, zaś latem słomiany kapelusz, przepasany czerwoną wstążeczką i wsadzonym pawim piórem.
           Do naszych czasów zachował się tylko odświętny strój kobiecy. Można  go w pełni podziwiać w uroczyste święta np. w czasie procesji Bożego Ciała w Kadzidle.

 

Kurpie nosili białe sukienne spodnie, u dołu, okręcone rzemieniem, wchodzące  w  łapcie  (chodaki)  ze  skóry lub łyka lipowego ( tzw.„kurpsie”), lnianą białą koszulę z  czerwoną wstążką pod szyją ( tzw.„fafurek). Na to zakładano kamizelkę w kolorze czerwonym z czarnym oblamowaniem na brzegach (tzw. „wystką” ). W chłodne dni noszono sukmanę z ciemnoszarego sukna, z tyłu fałdowaną, przepasaną wełnianym pasem. Na głowę wkładano kapelusz lub czapkę z daszkiem wykonany z czarnego sukna, zaś latem słomiany kapelusz, przepasany czerwoną wstążeczką i wsadzonym pawim piórem.
           Do naszych czasów zachował się tylko odświętny strój kobiecy. Można  go w pełni podziwiać w uroczyste święta np. w czasie procesji Bożego Ciała w Kadzidle.

 

Znaczną część folkloru kurpiowskiego można zobaczyć podczas uroczystości kościelnych, bądź w programach artystycznych licznych zespołów regionalnych działających na terenie Puszczy Zielonej, bądź też podczas wielu imprez folklorystycznych organizowanych w poszczególnych gminach. Wśród imprez regionalnych na szczególną uwagę zasługują: „Palma kurpiowska” w Łysych, „Na łowy” w Czarni, „Wesele kurpiowskie” w Kadzidle, „Miodobranie kurpiowskie” – Myszyńcu. Uczestnicząc w tych imprezach można poznać zachowane oryginalne zwyczaje kurpiowskie i bogactwo stroju regionalnego